Doradztwo podatkowe w polskim systemie prawnym funkcjonuje od 1997 r. Pomimo, że od tego czasu minęło blisko 16 lat zawód doradcy podatkowego nie jest w powszechnej świadomości społecznej postrzegany jako zawód zaufania publicznego, a sami doradcy podatkowi identyfikowani są bardziej jako "specyficzni księgowi" niż specjaliści od zagadnień podatkowych. Tymczasem zakres szeroko rozumianego doradztwa podatkowego nie sprowadza się do prowadzenia na rzecz podatników ewidencji księgowych, a gama świadczonych usług jest znacznie szersza.
Doradcy podatkowemu przypisać w zasadzie wypada dwie role - bieżącego wsparcia podatników w wywiązywaniu się przez nich z ciążących obowiązków podatkowych oraz ochrony ich praw w kontaktach z organami podatkowymi. Wsparcie podatnika może przy tym przybierać wieloraką formę począwszy od współpracy z jego służbami księgowymi przy rozwiązywaniu bieżących problemów podatkowych, a skończywszy na kompleksowej obsłudze spraw finansowo-księgowych z prowadzeniem ksiąg rachunkowych włącznie. Z kolei reprezentowanie podatnika w kontaktach z organami podatkowymi nie powinno być rozpatrywane wyłącznie w kontekście wzmocnienia jego pozycji w przypadku jakichkolwiek sporów, ale przede wszystkim winno służyć budowaniu właściwych relacji między podatnikiem a organem podatkowym.